 |
| คุณแม่กระปุก - ลูกชายที่แสนจะหวงแหน |
สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคนค่ะ ชื่อ " กระปุก " ค่ะ เป็นชื่อที่ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายพ่อตั้งให้ คลอดที่โรงพยาบาลระยอง ไปโตที่ปักษ์ใต้ ( จังหวัดตรัง ) จบประถมศึกษาปีที่ 6 พ่อไปรับมาอยู่ด้วยกันที่ อำเภอแกลง เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเพราะได้อยู่พร้อมหน้ากันทุกคน ละครเกิดแต่ตม เป็นแรงผลักดันให้เรามีชีวิตอย่างทุกวันนี้
มาเรียนต่อที่นี่ปัญหาใหญ่คือไม่มีเพื่อน เพราะต้องเริ่มชีวิตใหม่ที่นี่ ความไม่ทัดเทียม และเรื่องภาษาส่งผลทำให้เรามีเพื่อนน้อย >>>ภาษาระยองเป็นภาษาที่คนต่างถิ่นเรียนรู้ยาก เพราะเป็นภาษาที่มีเอกลักษณ์ ถ้าเราพูดภาษากลางก็จะไม่เป็นที่ยอมรับของคนที่นี่ เราต้องปรับตัวเป็นปีกว่าจะเข้ากับคนของที่นี่ สำเนียงภาษาพาเพี้ยนจาก " กระปุก " เพี้ยนเป็น " ปุ๊ก" และ " ปุ๊ " ที่ทุกคนรู้จักและเรียกจนติดปากมาถึงทุกวันนี้ >>>
ทุกวันนี้ก็ยังง ๆ กับภาษาที่สื่อกับญาติ ๆและเพื่อน ๆ พูดภาษาใต้กับญาติฝ่ายพ่อก็ไม่ประทับใจผู้ฟัง พูดกับเพื่อนที่ระยองก็ไม่เป็นพ้องเดียวกัน ลำบากนักเลือกใช้ภาษากลางกับทุก ๆ คนเลย เป็นผู้หญิงธรรมดาและสู้ชีวิตคนหนึ่งค่ะ จิตใจดี (เลือกคน) รักความสงบ ไม่ชอบความวุ่นวาย รักครอบครัว ฯลฯ
ทุกวันนี้เป็นแม่คนแล้ว มีอะไรเกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลงหลาย ๆ ด้านชีวิต ชีวิตน้อย ๆ สองคนทำให้ชีวิตผู้หญิงที่ธรรมดาคนนี้มีค่าขึ้น คิดถึงตัวเองน้อยลง ,,, จวนจะสามปีแล้วที่ใช้ชีวิตกับครอบครัวห่างพ่อแม่และน้อง ๆ ที่เมืองไทย บ่อยครั้งคิดถึงพวกเขา แต่ก็ทำอะไรได้ไม่มาก นอกจากอดทนรอให้ทุกอย่างลงตัวมากกว่านี้ " ลูก " ทำให้เรารักแม่คิดถึงแม่มากขึ้น ( แม่ของพวกเราเก่งที่สุ๊ดดด)
พวกเขามาพร้อมกับสิ่งดี ๆ ลูกชายสองคนเป็นแรงบันดาลให้เราเขียน blog แห่งความทรงจำ ส่วนหนึ่งตั้งใจมาแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตต่างแดนและเรื่องราวดี ๆ ของเรา - คนรอบข้าง สิ่งเล็ก ๆ ที่เราเลือกเขียน น่าจะเป็นประโยชน์และสาระจากการแบ่งปันครั้งนี้บ้างแก่คนที่แวะมาทักทาย การเขียนเป็นสิ่งที่มีคุณค่า ขอบคุณ Google ที่มอบพี้นที่เล็กๆให้เราเขียน ๆ ทุก ๆ ขอบคุณทุกความคิดเห็นข้อเสนอแนะจากเพื่อน ๆ ที่แวะผ่านมาทักทาย และเป็นกำลังใจกับผู้หญิงคนนี้----- ขอให้ทุกวันของทุกคนเป็นวันที่มีความสุขค่ะ.
มาเรียนต่อที่นี่ปัญหาใหญ่คือไม่มีเพื่อน เพราะต้องเริ่มชีวิตใหม่ที่นี่ ความไม่ทัดเทียม และเรื่องภาษาส่งผลทำให้เรามีเพื่อนน้อย >>>ภาษาระยองเป็นภาษาที่คนต่างถิ่นเรียนรู้ยาก เพราะเป็นภาษาที่มีเอกลักษณ์ ถ้าเราพูดภาษากลางก็จะไม่เป็นที่ยอมรับของคนที่นี่ เราต้องปรับตัวเป็นปีกว่าจะเข้ากับคนของที่นี่ สำเนียงภาษาพาเพี้ยนจาก " กระปุก " เพี้ยนเป็น " ปุ๊ก" และ " ปุ๊ " ที่ทุกคนรู้จักและเรียกจนติดปากมาถึงทุกวันนี้ >>>
ทุกวันนี้ก็ยังง ๆ กับภาษาที่สื่อกับญาติ ๆและเพื่อน ๆ พูดภาษาใต้กับญาติฝ่ายพ่อก็ไม่ประทับใจผู้ฟัง พูดกับเพื่อนที่ระยองก็ไม่เป็นพ้องเดียวกัน ลำบากนักเลือกใช้ภาษากลางกับทุก ๆ คนเลย เป็นผู้หญิงธรรมดาและสู้ชีวิตคนหนึ่งค่ะ จิตใจดี (เลือกคน) รักความสงบ ไม่ชอบความวุ่นวาย รักครอบครัว ฯลฯ
ทุกวันนี้เป็นแม่คนแล้ว มีอะไรเกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลงหลาย ๆ ด้านชีวิต ชีวิตน้อย ๆ สองคนทำให้ชีวิตผู้หญิงที่ธรรมดาคนนี้มีค่าขึ้น คิดถึงตัวเองน้อยลง ,,, จวนจะสามปีแล้วที่ใช้ชีวิตกับครอบครัวห่างพ่อแม่และน้อง ๆ ที่เมืองไทย บ่อยครั้งคิดถึงพวกเขา แต่ก็ทำอะไรได้ไม่มาก นอกจากอดทนรอให้ทุกอย่างลงตัวมากกว่านี้ " ลูก " ทำให้เรารักแม่คิดถึงแม่มากขึ้น ( แม่ของพวกเราเก่งที่สุ๊ดดด)
พวกเขามาพร้อมกับสิ่งดี ๆ ลูกชายสองคนเป็นแรงบันดาลให้เราเขียน blog แห่งความทรงจำ ส่วนหนึ่งตั้งใจมาแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตต่างแดนและเรื่องราวดี ๆ ของเรา - คนรอบข้าง สิ่งเล็ก ๆ ที่เราเลือกเขียน น่าจะเป็นประโยชน์และสาระจากการแบ่งปันครั้งนี้บ้างแก่คนที่แวะมาทักทาย การเขียนเป็นสิ่งที่มีคุณค่า ขอบคุณ Google ที่มอบพี้นที่เล็กๆให้เราเขียน ๆ ทุก ๆ ขอบคุณทุกความคิดเห็นข้อเสนอแนะจากเพื่อน ๆ ที่แวะผ่านมาทักทาย และเป็นกำลังใจกับผู้หญิงคนนี้----- ขอให้ทุกวันของทุกคนเป็นวันที่มีความสุขค่ะ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
กำลังใจจากคนน่ารัก