วันอาทิตย์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ฤดูต่างๆ ของประเทศอิตาลี

สวัสดีคร่า))))))) ร้อนนี้ เพื่อน ๆไปลั่นล่า คลายร้อนที่ไหนกันบ้างคะ   วันนี้ที่นี่เป็นวันสุดสัปดาห์ที่ร้อนมาก ๆ อุณหภูมิพุ่งปี๊ดแตะถึง 32องศา  เลี่ยงหงุดหงิดกับเจ้าลิงน้อย  นี่เลย!!!!!ทะเลพิชิตความซน  เหล่าเด็ก ๆ ก็สนุกสนานตามประสา กินกันบ้างเล่นกันบ้าง เดี๋ยวเดียวก็ทะเลาะกันบ้าง แล้วก็กลับมาหัวเราะเล่นกันตามเดิม เห้อออ!!!! สนุกได้อีก น่าอิจฉาเด็ก ๆ กันเน๊อะ ถ้าผู้ใหญ่ทำได้เหมือนเด็ก ๆ ก็คงไม่มีฝ่ายเสื้อเหลืองเสื้อแดงตีกันกันเน๊อะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ก้าวแรกที่สำคัญเกิดขึ้นในฤดูร้อน
ดีเอโก้ เริ่มเดินได้ด้วยวัย 11 เดือน


ฤดูร้อนของอิตาลีเริ่มช่วงปลายเดือนมิถุนายน -กรกฏาคม- สิงหาคม- กันยายน เวลาเดินเร็ว พระอาทิตย์ขึ้นตั้งแต่เวลา 05.00 น. และพาลับฟ้าเวลา 21.00-22.00 น. เป็นฤดูที่ทุกคนของยุโรปรอคอยและโปรดปราน  ได้อาบแดดซ่ะที แหม!!!!ก็ซุกตัวอยู่ใต้แจ็กเก็ตตัวโตมานานเหลือเกิน  จากที่ผ่านความเหน็บหนาวมาก็ได้เวลาจัดการกับเจ้าไขมันส่วนเกินซ่ะเลย สระว่ายน้ำ ทะเล เอาให้หน่ำใจกันเลยเพื่อนๆ ชอบน่ะฤดูร้อน สะดวกไปเสียทุกเรื่องเลย เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มก็ไม่ยุ่งยาก (เก็บตังค์ได้ตั้งเยอะ)   สถานท่องเที่ยว ร้านค้า ร้านอาหาร บาร์ เริ่มเปิด นักท่องเที่ยวเริ่มคึกคัก ไหนๆก็พูดถึงฤดูร้อนล่ะ เราลองไปทำความรู้จักกับฤดูอื่นด้วยดีกว่า ประเทศอิตาลีมี 4 ฤดูค่ะ



เหลือแต่ความคิดถึงคงไว้เพียงอารมณ์เศร้า ความสุขเริ่มผ่านไปอย่างช้า ๆ
กับกาลเวลาที่กฏธรรมชาติกำหนด




ถัดมาเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงซึ่งเริ่มช่วงเดือนปลายเดือนกันยายน- ตุลาคม-พฤศจิกายน- ธันวาคม ฤดูนี้มาถึงเมื่อไร รู้สึกหดหู่ เศร้า ๆ อย่างบอกไม่ถูก อารมณ์เหมือนไว้ทุกข์อย่างไงอย่างนั้น คนไหนมีงบหน่อยก็พาคนรัก พาครอบครัวหนีไปเที่ยวลั่นล้าที่อื่นๆกัน ต้นไม้ใบหญ้าเริ่มเจียมเนื้อเจียมตัวยอมรับกฏธรรมชาติอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เริ่มสลัดใบทิ้งอย่างช้า ๆ แสงพระอาทิตย์เริ่มน้อยลง เวลาเริ่มเดินช้า
เวลา 8.00 พระอาทิตย์ขึ้น
เวลา 16.30 พระอาทิตย์เริ่มตก มืดเร็วมาก หมดเรื่องทำ อาการใกล้จะเป็นอัมพาธ เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ เริ่มคิดมากล่ะ เพราะไม่นานความหนาวจะคืบคลานมาไม่นานนี้



ทุกชีวิตปกคลุมไปด้วยความเหน็บหนาว
เหล่านกน้อยต่าก็พาหลบหนีหนาวไปที่อื่น ๆ
ผู้คนต่างก่อไฟผิงรักอันอบอุ่น


ต่อมาฤดูหนาวเริ่มช่วงเดือนธันวาคม-มกราคม-กุมภาพันธ์-ปลายมีนาคม  โดนจำกัดชีวิตด้วยฤดูกาล มีกิจกรรมน้อยเหลือเกิน อยู่บ้านกิน ๆๆๆ นั่ง ๆๆนอนๆๆ หน้าคอม หน้าทีวี ค่าใช้จ่ายสูงลิบ เครื่องนุ่งห่ม เครื่องทำความร้อน ค่าไฟ อาหาร-ยา  ยุ่งยากเหลือเกินชีวตหน้าหนาวยิ่งมีลูกเล็ก  อื่มม์---อย่าให้เล่า จะเริ่มต้นหรือโยกย้ายเปลี่ยนแปลกอะไรทำได้ยาก จะรักจะเลิกก็ตอนนี้ล่ะ!!! อดทนรออย่างเดียวค่ะและก็บ่น ๆ ไล่ ๆ ให้ฤดูนี้ผ่านไปซ่ะที  ไม่ชอบเลยฤดูนี้ ผักก็แช่แข็ง กินผักบุ้งก็ไม่ได้  เห้ออออ!!





ฟื้นขึ้นมาใหม่หลังที่คุดคู้ นอนราบกับพื้น
โดดห่อหุ้มไปด้วยความเหน็บหนาว
สวยได้อีกคร่า ---ใครอยากสวยต้องมีความอดทนอย่างเจ้าต้นดอกไม้นี้น่ะจ๊ะ 55555

ใกล้สิ่งที่ทุกคนรอคอยล่ะ!!! ฤดูใบไม้ผลิเริ่มช่วงเดือนมีนาคม-เมษายน-พฤษภาคม-มิถุนายน เป็นฤดูแห่งการเริ่มต้น ความรักกลับล่ะ--- ต้นไม้ใบหญ้าฟื้นคืนชีพผลิดอกผลิใบอย่างสวยงาม เริ่มมีอุ่นไอจากพระอาทิตย์อ่อน โห้วววว!!!โรแมนติกสุด ๆ ทุกชีวิตกลับมามีชีวิตชีวาหลังจากหลับไหลไปกับฤดูหนาว ที่ดูเหมือนจะนานแสนนาน พระอาทิตย์โผล่รับอรุณยามเช้าตั้งแต่ 05.00 น. และพาลับฟ้าเวลา 21.00-22.00 น. ช่างเป็นช่วงเวลาที่เราชอบและโปรดปรานมาก ๆ สามารถแต่งตัวสวย ๆ อวดกับวิวสวย ๆ สนุกกับการถ่ายภาพ กิจกรรมสนุก ๆ เยอะเลย เพื่อนๆล่ะชอบฤดูไหนกันบ้าง







 







วันอาทิตย์ที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ขี้เมาหมูสับสปาเก็ตตี้


--- ผัดขี้เมาหมูสับ ---

หมูสับ
พริกชีฟ้าหั่นเฉียงสามเม็ด
กระเทียมสามกลีบสับละเอียด
ข้าวโพดอ่อน
Basilico
เกลือ -น้ำตาล-ซอสหอยนางรม
สปาเกตตี้ลวกสุก หรือ พาสต้าอย่างอื่นที่ชื่นชอบ

 ลังจากคุยกับเพื่อนอรที่อยู่มัลตาเสร็จ---ปิ๊งไอเดียมื้อเย็น ก็รีบพาครอบครัว (วุ่น ๆ) ไปแปลงผักที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก "สปาเก็ตตี้ผัดขึ้เมา" อ่ะน่ะแค่ชื่อก็ทำเอาน้ำลายเหนียวใช่ไหมล่ะ (น้ำลายหยดติง ๆๆ)  ถือโอกาสเอาพันธ์ผักจากพี่คนไทยคนหนึ่งที่อยู่อีกเมืองได้ให้ไว้ไม่กี่วันที่ผ่านมาไปเพาะ มีใบโหระพา ผักชี ผักบุ้ง ผักคะน้า  ---เพี้ยง ๆ ขึ้นด้วยเถิดน่ะผักเจ้าขา คนปลูกมีหลายเมนูรอผักอยู่จ๊า 

เจ้าคนโตเอาใจแม่ด้วยการเก็บพริกชีฟ้า และ ใบ Basilico ( ใบกระเพราฝรั่ง ) รอแม่และคุณย่าพรวนดินปลูกผักกัน  ทาง Papà พาน้องเล็กดูนั่น นี่ ไปเรื่อย ๆ ตามแปลงผักต่าง ๆ   แม่ก็เก็บผักโน่น นี่ นั่น ไว้ทำมื้อเย็นและตุนเก็บไว้ทำกินหน้าหนาว

กรี๊ดดดดดด!!!! ผึ้งตัวน้อยตัวนิด ฮู้ ๆ ๆๆ  น้องผึ้งรุมคร่า  เข่า 4  ศอก 6 แขนซ้ายขวา 3 เราไม่ได้รังแกทำร้ายน้องผึ้ง ๆ ซ่ะหน่อย เล่นรุมเราซ่ะแย่เลย โชคดีของเด็ก ๆ ที่น้องผึ้งไม่เล่นงานเอาเน๊อะ ไม่งั้นงานเข้าเก็บไม่ทันแน่ ๆ คุณย่าของเด็ก ๆ รีบเอาน้ำเย็นมาล้างแผลที่โดนน้องผึ้งทำร้ายแม่ อื่มม์...ใช้ชีวิตมาก็เกือบจะครึ่งชีวิตละ พึ่งมารู้วิธีปฐมพยาบาลผึ้งต่อยก็วันนี้แหล่ะ คุณย่าเอาน้ำเย็นล้างและถู ๆ เร็ว ๆ และเอาน้ำแข็งมาให้แม่ประคบ โชคดีน้องผึ้งไม่มีเหล็กไน คุณย่าวัยเจ็ดสิบห้าบอก (น่า) กลับมาบ้านบวมอึ่งฉึ่งเชียว มันน่าจับกินซ่ะให้หมดเจ้าผึ้ง ๆ ---ฝากไว้ ๆ ก่อน ( ฮือ ๆๆๆ ).

วันศุกร์ที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

เที่ยวเมืองนอก (นอกเมือง)

(((..ในเวลาอันไม่ช้าเจ้าของก็จะเก็บเกี่ยวไปแปรรูปแล้ววว...)))
สวัสดีคร่ากระปุกคนเดิมกับพื้นที่ตรงนี้ค่ะ เพื่อนเป็นกันอย่างไรบ้างคะกับวันสำคัญ ๆ "วันอาสาฬหบูชา " ชาวพุทธทางเมืองไทยมีโอกาสทำบุญบรรยากาศคงจะอบอวลไปด้วยกลิ่นบุญและอบอุ่นมีความสุขกับครอบครัวและญาติ ๆ  อิ่มบุญกันตาม ๆ กัน

ช่างเป็นความโชคดีของหลาย ๆ คนที่มีโอกาสได้ทำบุญกันจังเลยค่ะ   เราฐานะคุณแม่(บ้า)น
 ( เหวี้ยงอีกแล้วค๊า... ) ที่ต้องคอยกระเตงตัวน้อยเล็กแหนบข้างด้วยคนโต จะไปไหนดีล่ะ!!! (นึกแป๊บบบ))

 บ่ายสบาย ๆของเด็ก ๆ หลังตื่นจากการหลับพักผ่อนกลางวันกันเสร็จ เบื่อ ๆ กับความทันสมัยและเทคโนโลยีของสิ่งแวดล้อมใกล้ๆ บ้าน

ไม่รู้จะไปไหนกันดี พาเด็ก ๆนั่งรถ ชมวิวธรรมชาติชานเมือง (นอกเมือง ) อ้าวแล้วแต่จะ เรียกกัน ตั้งห่างจากบ้านไปไม่ไกลนัก ร้อนเอาเรื่องอยู่แต่พอไปเจอกลิ่นไอธรรมชาติ

(((..." ไร่ข้าวสาลี "เจ้าของไร่เริ่มเก็บเกี่ยวกันแล้ว...)))

ลมเย็น ๆ ลมแห่งความคิดถึง ความรู้สึกคุ้นเคย  นานแล้วที่เราจากถิ่นที่เรารักและคุ้นเคยมาไกล เมื่อไหร่จะได้กลับไปทบทวนความทรงจำเดิม ๆ ที่เดิม ๆ  คิดถึงสุด ๆ " บ้านสวนป่ายาง " กับเจ้าของตายายที่รักและคิดถึงที่สุ๊ด......เพื่อนล่ะไปเที่ยวที่ไหนกันมาบ้างคะ แวะมาแบ่งปันกันบ้างงงนะคะ พบกันใหม่คราวหน้าไปล่ะค่ะ บ๊ายยยยยบาย 


ลั่นล๊า... กับน้ำพุเย็นชุ่มฉ่ำ ๆ



(((...โลก (บ้าน) แห่งจิตนาการของเด็ก ๆ...)))
 
(((...น้ำ น้ำ เราเล่นน้ำอาบน้ำกัน ...)))
สวัสดีค่ะกระปุกและครอบครัวคร่า))))) มาอัพความเคลื่อนไหวของเด็ก ๆ ค่ะ 

(((...พี่น้องคู่ ( วุ่นๆ ) รัก...)))

   ร้อนเพิ่มองศาขึ้นทุก ๆ วัน อึยยยล์...ว่าไปแล้วฤดูหนาวก็ดีไปอีกอย่างหนาวไม่ต้องปวดหัวมีคนให้กอดมีผ้าห่มอุ่น ๆ อาหารอร่อยๆให้อิ่มท้องกัน เจอหน้าร้อนปีนี้เข้าไป สยองค่ะพี่น้องขา เช้าแดดจ้าฟ้าเปิด สายมาฝนตกพร้อมกับแสงแดดซ่ะงั้นต้องอยู่ในสภาวะเฝ้าระวังตาม ๆ กัน... 

 เดี๋ยวนี้อากาศเป็นอย่างไรกัน วันหนึ่ง ๆ มีครบทุกฤดูแทบรับมือไม่ไหว เราๆ โต ๆ กันก็พอไหว แต่เด็ก ๆ เจ้าตัวเล็กสิ น่าเห็นใจสุด ๆ เฮ้อ...อ้าวไม่ว่าไม่เหวี้ยงล่ะ---เราพาเด็กๆดวงใจเล็กไปลั่นล๊ากับสายน้ำกันดีกว่า คุณแม่ลูกสองอย่างเรา ๆ จะให้สบายกระเป๋ารับเศรษฐกิจถดถอยอย่างนี้ ก็ต้องลานน้ำพุหน้าหาดใกล้บ้านนี่เองค๊า....ทะเล้ทะเลคุณมัมไม่สู้ค๊าคุณลูก ๆ ทั้งร้อนทั้งแสบทั้งคัน ขอห่างค่ะ นู๋ก็เช่นกันผลงานของทะเลสร้างความระเคืองต่อผิวนู๋ ๆ ใช่น้อย เที่ยวน้ำจืดกันดีกว่าน่ะลูกน่ะ---จัดไปค๊า...เอาให้คนจับสลบไปเล้ยค๊า น้ำมีประโยชน์และคุณค่าต่อทุกชีวิต---    เจ้าตัวเล็กที่บ้านเหวี้ยงกับแม่ทั้งวันเป็นศึกกันทุกบ่าย พอเจอน้ำเข้าไป อ่อนเชียว กลับบ้านพูดอะไรก็ฟังดูอ่อนลงเยอะ น้ำทำให้อุณหภูมิในร่างกายคงที่  เด็ก ๆ หม่ำได้เยอะขึ้น หลับง่าย ๆไม่ต้องเป็นศึกกันบ่อย ๆ สุขภาพจิตทั้งแม่และลูกดีตาม ๆ กัน นี่ล่ะน่า ประโยชน์ของธรรมชาติ ว่าไปแล้วเราได้ตอบแทน ทดแทนอะไรกับธรรมชาติบ้างไหมเหนอออ.
ไปล่ะค่ะเจอกันคราวหน้าค่ะ บ๊ายบายยยยยยยยยยยยยย


วันจันทร์ที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

รักลูก ( ฉบับเหวี่ยง ๆ ).


(((...วันเหนื่อย ๆ (โครต) กับหัวใจดวงเล็ก ๆ ...)))

วันนี้ก็ยังวุ่น ๆ อย่างทุก ๆ วัน  พาลูกชายคนโตไปช้อปปิ้งที่ใจกลางของเมือง  โห้ !!! ร้อนตับแล่บ ๆ  พาลทำเอาทุกคนอารมณ์เสียแบบไม่ต้องพยามกันเลย อารมณ์เดือดปุด ๆ ตามองศา 46 พุ่งสูงปี๊ดจากเมื่อวาน ไหนจะหาที่จอดรถ ไหนจะคนพลุกพล่าน และอีกมากมายตัวแปรที่ช่วยเพิ่มความร้อน  โลกร้อน ๆ ไม่ไหว ๆ เหงื่อโทรมขึ้นห้างทั้งครอบครัว

ร้านอาหารญี่ปุ่นเป็นเป้าหมายของเจ้าลูกชายคนโต วิ่งพุ่งมุ่งจองโต๊ติดกระจก โต๊ะประจำที่เคยมาครั้งก่อน ๆ รีบจ้อสั่งจานโปรดที่เขาคุ้นเคย ไก่ย่างเทริยากิ ข้าวผัดผัก ผัดหมี่ซั่ว ผลไม้รวมแช่อิ่ม ---แม่และพ่อร้อนและเหนื่อยมากๆ กลืนอะไรไม่ลง ขอน้ำเย็น ๆ ขวดโต ๆ ตากแอร์ฉ่ำใจ รอลูกหม่ำเสร็จแล้วกัน....
(((...หม่ำดับร้อนฮับบบบ...)))

พอท้องน้อย ๆ ของเจ้าลูกชายคนโปรด อิ่มพวกเราก็เห็นความสุขความร่าเริ่งของเจ้าลูกชายคนโตกลับมาเขาดูมีชีวิตชีวา ไม่มีอารมณ์เหวี่ยง ๆ อย่างตอนขามา เฮ้อ...เล่นเอาเสียแม่อย่างเราๆ เกือบน็อตหลุดน่ะ Diego น่ะ.! แหม...นึกว่าวันนี้แม่จะรำฉุยฉายอวดต่างชาติซ่ะล่ะ---รอดตัวอย่างปลอดภัยน่ะลูกน่ะ.


 

บันทึกรักลูก ( 11 - 12 เดือน )


(((...ไปเปิดโลกกว้างกับพี่ ๆ ฮับบบบบ...))) >>>11เดือน

ทุกสิ่งที่นู๋เห็นและสัมผัสล้วนเป็นเรื่องตื่นเต้นสร้างความสุขเสียหมด โลกใบหนึ่งที่น่าค้นหาสำหรับชีวิตน้อย ๆ นู๋เดินไม่หยุด เจ็บตัวไม่เลิก ความอดทนมีเปี่ยมล้นและชื่นชอบรสชาดแปลกใหม่ นู่หม่ำไม่เลิกเลย แต่ก็ยังไม่หยุดเข้าเต้าแม่ติดใจรสชาดเดิม ๆ แม่ก็ยังต้องเหนื่อยต่อไป ฟันซี่ใหม่ที่ขึ้นมาใหม่ ๆ สร้างความเจ็บปวดให้แม่น่าดูเวลานู๋เข้าเต้า ---เพลงเก็บเด็กที่แม่เลือกใช้กับพวกนู๋ คือ เพลงตบมือ เพลงเก่า ๆ สมัยแม่ยังเด็กแต่ยังใช้งานกับเด็กๆ สมัยนี้และเด็ก ๆ ทั่วโลกได้ดี ---((... เด็กเขาก็เข้าใจของเขาเนอะ ...)) บ้างไทย บ้างอังกฤษ บ้างอิตาเลียน เด็ก ๆ เขาก็สามารถหาที่ลงตัว เข้าใจภาษาของเขาได้แหน่ะ !!! เก่งเชียว
เมื่อไหร่ที่นู๋ได้ยินเพลงนี้นู๋จะตบมือชอบใจทุกครั้ง นู๋เริ่มเปล่งออกเสียง และทำซ้ำ ๆ เสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ จนคนในบ้านต้องสั่งเบรกและมองหน้าเราในบ้างครั้ง
  
                
(((...ท่องโลกนอกบ้านกับคุณย่าและพี่ชายที่แสนดีของนู๋ฮับ ๆ
 (12 เดือน) ลา ลัน ลั้น ล่า ..

นู๋มักแย่งของเล่นของพี่ Diego พี่ชายของนู๋ หน้าตาเอาเรื่องของนู๋สร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนที่บ้านแต่ก็น่าเห็นอกเห็นใจพี่ชายของนู๋ใช่น้อย--- บ้านหลังนี้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งเมื่อนู๋สองคนได้แวะมาเติมเต็ม ณ ที่บ้านเคยร้างรักแห่งนี้ คุณย่าของนู๋ ๆ ดูมีชีวิตชีวา และมีความสุขกับความวุ่น ๆของพวกนู๋ในบ้าน และต้องการมีชีวิตอยู่ต่อไปนาน ๆทุก ๆ วันแม่ก็ยังวุ่นกับชีวิตน้อยๆ ของแม่ทั้งสองคน พวกนู๋โตกันเร็วจนน่าใจหาย เผลอแป็บเดี๋ยวเดียวน้องเล็กก็ครบขวบปีแรกแล้ว ความรู้สึกเหมือนแม่คลอดนู๋เมื่อวานนี้เอง เวลาแห่งความสุขทำไมผ่านไปเร้วเร็ว อื่มม์...อยากหยุดเวลาตรงนี้ไว้กับแม่นานๆ จัง 
  --- ก็แค่แม่ที่รักลูกคนหนึ่ง---


วันอาทิตย์ที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

บันทึกรักลูก ( 8-10 เดือน )


(((...นู๋ร่าเริงกับสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ ( 8-10เดือน )...)))
 วันนี้จิตใจแม่ล้า ๆ เลยแวะเข้าพื้นที่เล็ก ๆ ของพวกเราตรงนี้ ไม่มีอะไรสาหัสและน่าเป็นห่วง   ขอพักใจกับความทรงจำเมื่อวันวานของนู๋ ๆ ทั้งสองแล้วกัน เราสองคนเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ของแม่ --- นู๋ ๆ ชั่งสดใส มีความสุขกับชีวิตน้อยๆ ของตนกันจัง 

นู๋เล็กก็ยังหม่ำนมแม่รสชาดเดิมๆ นู๋เป็นนักสำรวจไปพร้อม ๆ กับพี่ชายของนู๋ แม่ต้องจัดบ้านใหม่เพื่อรับมือกับความพร้อมของนู๋ 

นู๋หม่ำอาหารอื่นเก่งมาก หม่ำเผื่อพี่ชายนู๋ด้วย รอยยิ้ม ความน่ารัก ทำให้แม่อิ่มสุข อยากหยุดเวลาดี ๆ ตรงนี้ไว้นาน ๆ ตลอดไป.

บันทึกรักลูก ( 6-7 เดือน )

((( ...นู๋ชื่นชอบกับรสชาดใหม่ ๆ (6 เดือน )...)))
  • พาสต้ากับซุปผักรวมเป็นมื้อแรกที่นู๋ได้ลิ้มลอง นู๋ติดใจในรสชาดความหวานของผักรวม  นู๋ร้องหม่ำ ๆ เวลานู๋เห็นแม่ถือชามมื้ออร่อยของนู๋ใกล้ ๆ  นู๋ปลื้มเมนูที่แม่ปรุงให้นู๋หม่ำ

  • นู๋ยังไม่ปลื้มขวดนมที่แม่พยายามให้นู๋ลิ้มลองนมจากขวด เพราะแม่จะให้นู๋เลิกเต้า แม่ก็ต้องเหนื่อยต่อไปอีกนานเท่าไหร่ไม่รู้ เพราะนู๋ไม่ปลื้มขวดนมสวย ๆ น่ารัก ๆ เอาซ่ะเลย

(((...ความต่างที่ลงตัวของพี่กะน้อง ( 7 เดือน )...)))
  • นู๋ชื่นชอบเล่นกับพี่ชายที่แสนจะเอาใจนู๋สุด ๆ พี่Diego พี่ชายของนู๋ชอบสัมผัสเนื้อนุ่มนิ่มและกลิ่นหอมเด็ก ๆ  ตรงกันข้ามกับนู๋ที่มักเผลอฝังฟันคม ๆ ตามร่งกายส่วนต่าง ๆ ของพี่ Diego พี่นู๋ร้องไห้น่าสงสารสุด ๆ

  • พี่รักน้องแต่ทำไมน้องไม่รักพี่เลย น้องชอบทำผมเจ็บ ๆ คำพูดน้อยใจของพี่ชายขณะเราอยู่กันสองคน แม่ต้องคอยปลอบและบอกพี่ Diego น้องยังเล็กอยู่ รอให้น้องโตกว่านี้ น้องจะไม่ทำนู๋เจ็บน่ะ อภัยให้น้อง ไม่โกรธน้องน่ะลูก

นู๋ Marco เริ่มมีความเป็นตัวเองสูง ชอบโยนและปาข้าวของ เข้าใจคำว่า ไม่ - อย่า -หยุด หันตอบเวลาแม่เรียกชื่อนู๋ ยังติดแม่แจ แม้นู๋จะไม่หิวขอแค่หอมเต้านิ่ม ๆ แล้วไปเล่นต่อแค่นี้ก็พอสร้างความอุ่นใจได้ดีทีเดียวว่าแม่จะไม่ไปไหนไกลจากนู๋แล้ว .

วันเสาร์ที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

บันทึกรักลูก ( 3-5 เดือน )

พี่ ๆ มาเล่นด้วย --- ( 3 เดือน )
  • นู๋ชอบมองสนใจและตื่นเต้นกับสิ่งของต่าง ๆ ภายในบ้านและรอบตัวนู๋ นู๋อารมณ์ดีตลอด  นู๋จะดีใจมีความสุขยิ้มกว้างเวลาเข้าเต้าแม่ มือนู๋ปัดป่ายไปทั่ว นู๋จะตื่นเต้นทุกครั้งที่ถึงเวลาป้อนนม ดวงตากลมโตสร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนเมื่อนู๋แสดงอาการอยากรู้อยากเห็น สายตาของนู๋ยังไม่ทิ้งห่างแม่ ยังมองตามอยู่อย่างไม่คลาดสายตา
  • เมื่อนู๋ได้ยินเสียงนู๋จะหันตาหาเสียง นู๋ชื่นชอบเสียงเพลงพยายามจะตบมือแต่ก็ยังทำไม่สำเร็จ ต้องใช้เวลาอีกหน่อย  
  • นู๋ชอบให้แม่จับนั่งแม้จะไม่ใช่เวลานั่งของนู๋ก็เหอะ แต่แม่ก็พยายามใช้ตัวช่วยพยุงให้นู๋นั่งได้เหมือนพี่ชาย Diego

  • สีสันสดใสเป็นที่ต้องตานู๋สุด ๆ  นู๋แข็งเรงคว่ำเก่งขึ้น ทำท่าเหมือนจะคืบไปด้านหน้าด้านหลังยังเข้าใจความต้องการนู๋ไม่ชัดเจน ทำหน้างงกับแสงไฟเวลาถ่ายรูป
  • นู๋ชอบสำรวจร่างกายตัวเองเล่น และตื่นเต้นทุกครั้งเวลาแม่พาเล่นหน้ากระจก
  • นู๋มีแสดงอารมณ์กลัวคนแปลกหน้า เวลานี้นู๋ติดแม่หนึบเลยค่ะ

พัฒนาการของนู๋ฮับ ( 4 -5 เดือน )
นู๋น้ำลายไหลเหยิ้มเพราะฟันกำลังจะขึ้นมีงอแง หงุดหงิดเพราะไอ้ฟันซึ่โตด้านหน้ามันกำลังโผล่จากเหงืออันแสนบอบบางของนู๋ น่าเห็นใจสุด ๆ
                         นู๋ชอบส่งเสียงให้แม่ชวนคุยและแสดงอารมณ์หวงแหนแม่อยู่ตลอด แหม!!! นั่นก็ใช่ใครที่ไหน เขาเป็นพี่ชายนู๋ไงลูก พี่ชายที่แสนดีรอให้นู๋โตเร็ว ๆ จะได้วิ่งเล่นคู่กัน  ไม่หวงแหนแม่ไว้กับลูกคนเดียวสิลูก น่าเห็นใจพี่ชายเราอยู่ใช่น้อยน่า พี่เขามาก่อน นู๋มาแป็บเดียวก็พรากแม่จากพี่ซ่ะงั้น พี่เขาก็น้อยใจอยู่น่า.




วันศุกร์ที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

บันทึกรักลูก แรกเกิด - เกิดคนที่สอง

  ((( ทำเอาคนทั้งบ้านลุ้นใจแทบแย่กันทั้งบ้าน เพราะเจ้าตัวน้อย Marco อยากออกมาดูโลกภายนอกก่อนกำหนดอย่างพี่ชาย Diego ของเขาบ้าง   แม่คิดว่านู๋จะคลอดในรถเสียแล้ว เฮ้อ !!! พระเจ้าช่วยชั่งเป็นเวลาที่เหมาะเสียจริง ๆ 13.12 น. เจ้าหน้าที่กำลังหนังท้องตึงเลย ohhhh!!!!piccolo scappa pipi'e pupu' (ว้าย!!! นู๋มาพร้อมฉี่และอึ...) เสียงคุณหมอและเจ้าหน้าหัวเราะลั่น

เมื่อนู๋ยังเบบี้ (แรกเกิด)

นู๋หม่ำนมแม่อย่างเดียว เต้าอื่นที่ว่าเจ๋งอย่างไรนู๋ไม่สน ขอหม่ำจากอกอุ่น ๆ ของแม่คนเดียว นู๋สบตาใสแป๋วแบ๊วสะกดใจจ้องหน้าแม่เหมือนต้องการสื่อกับแม่ว่า " แม่อย่าทิ้งนู๋ไปไหนน่ะ"  แม่ร้องเพลงดูเหมือนนู๋จะเข้าใจคอยส่งรอยยิ้มให้กำลังใจกับเสียงร้องเหมือนห่านป่าอย่างไรอย่างนั่น (โธ่ !!! พยายามสุด ๆ แล้วใจรักแต่เสียงไม่ให้อ่ะลูกกก )  ทนฟังเอาน่ะลูกน่ะ--- นู๋เริ่มอ้อแอ้ ชันคอพยายามจะคว่ำสร้างความตื่นเต้นให้กับทุกคนที่บ้าน นู๋มาแป๊บเดียวนู๋เล่นขโมยซีนของพี่ชายไปเสียหมด อื่มม์...น่าเห็นใจเจ้าคนโตสุด ๆ --- แม่จึงเอาเวลาที่น้องเล็กหลับมาทดแทน กอดฟัด เอาใจสุด ๆ กับเจ้าคนพี่และขอความร่วมมือจากทุกคนในบ้านพยายามอย่าสร้างความน้อยเนื้อต่ำใจแก่เจ้าคนโต เช่นถ้าชื่นชมน้องเล็กน่ารัก ต้องชื่นชมเจ้าคนพี่น่ารักกว่า หรือเจ้าคนโตให้ความช่วยเหลือเลี้ยงน้องทุกคนต้องชื่นชมเขาด้วยเช่นกัน


นู๋กำลังจะโตฮับ....( อายุสองเดือน )

เดี๋ยวนี้เวลาดูจะแป๊บ ๆ ทุกวันๆ ดูเหมือนเวลาจะสั้นกว่าเดิม ( หรือเปล่า ) เจ้าลิงน้อยสองคนก็โตขึ้นทุกวัน เจ้าคนโตเริ่มไปทดลองเรียน เขาตื่นเต้นกับสิ่งแวดล้อมใหม่ที่โรงเรียน เขาเก่งและเข้มแข็งมาก ไม่อาลัยอาวรณ์ร้องตามแม่เหมือนเด็ก ๆ คนอื่น ๆ ( ผังรากมาเป็นปี ไม่สัมฤทธิ์ผลให้รู้ไป ) แต่ก็ทำเอาคนเป็นแม่อย่างเราอดใจหายไม่ได้ ว่าจะไม่ร้องไห้แล้วเชียว ( เข้มแข็งหน่อยสิ )  --- ลูกจ๋าแม่รักและหวงแหนนู๋สุด ๆ เป็นเด็กดีน่ะค่ะ (จู๊บบบบบบบบบ) ว๊า............... .



 
--- ลา ลั่น ลั้น ลา ล่า ---



" บ้านพออยู่ "

พิ้นที่ของน้องหมาเพื่อนแสนรู้...

บ้านจ๋า---คิดถึงที่สุด

บ้านของใคร ใครก็รักใครก็หวงแหนเป็นธรรมดา เช่นเดียวกับบ้านสวนกระปุกหลังนี้ อาจจะดูเชย ไม่ทันสมัย ในสายตาหลาย ๆ คนที่ไม่ได้เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ ช่างพวกเขา เราภูมิใจในบ้านพออยู่หลังนี้ พวกเรามีความสุขและสงบกับบ้านหลังน้อย ๆ หลังนี้  ตอนนี้พวกเราอยู่ในสถานะสร้างความั่นคง  อีกไม่นานเราจะกลับไปต่อยอดกับบ้านพออยู่หลังนี้ เรารักบ้านหลังนี้ มีความรู้สึกดี ๆ ความทรงจำที่ดีต่อเพื่อนบ้าน รักเมืองไทย รักการกินการอยู่แบบไทย ๆ

ขอบคุณสามี - ภรรยาเพื่อนบ้านที่ดำเนินชีวิตคู่แบบเรียบง่าย การใช้ชีวิตที่พออยู่พอกินของพวกเขาได้สอนแง่คิดมุมมองพอเพียงแก่เราทางอ้อม การใช้ชีวิตที่รอบคอม ระมัดระวัง และเจียมตัวอยู่ตลอด สร้างภูมิคุ้มกันที่ดีแก่ชีวิตของทุกคน สุดท้ายแล้วชีวิตของทุกคนล้วนขวยขวายหาความสุข - สงบกันทั้งนั้น.

วันพฤหัสบดีที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

น้องหมาสี่ (ตัว) ขา....


---มะหมาสี่ตัว---
- จี้ - มันนี่ - ข้าวเหนียว - ปลาเค็ม -

เมื่อต้องมีเหตุจำเป็นที่ต้องทิ้งเจ้าน้องหมาที่แสนรักมาไกลแสนไกล เป็นธรรมดาของผู้เป็นเจ้าของจะอดคิดถึงเสียไม่ได้   เพราะพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา มีความรู้สึกผิดปนเศร้า ที่ละทิ้งเพื่อนสี่ขาที่แสนรัก  หมอเนตยังสร้างความประทับใจและให้ความช่วยเหลือดูแลแก่น้องหมาเป็นอย่างดี คุณหมอเนตติดต่อมายังพวกเรา ให้ใครพาน้องหมากลับ เพราะพวกเขาไม่ได้ออกกพลังกาย และครวญร้องอย่างน่าเวทนา สามีติดต่อคุณเพื่อนของสามีให้ทำธุระแทนพวกเรา --- 

---บ้านแห่งความทรงจำ---


 โชคดีของเราที่สองสามีภรรยาเพื่อนบ้านจิตใจงามให้น้ำใจต่อพวกเราดูแลน้องหมา ตลอดจนติดต่อจัดส่งน้องหมากลับไปอยู่กับแม่ที่อำเภอแกลง ซึ่งเป็นสถานที่น้องหมาเคยคุ้นเคย จากน้ำใจของทุกคน ทำให้เรารู้ซึ่งคุณค่าแห่งการแบ่งปันช่วยเหลือ ขอขอบพระคุณสำหรับน้ำใจของทุกคนที่แวะมาแบ่งปันให้กับชีวิตของน้องหมาทั้งสี่และผู้เป็นเจ้าของ สิ่งดีๆ ที่ทุกคนแบ่งปันให้ขอให้กลับไปสู่ยังผู้แบ่งปัน---พวกเราจะรักษาน้ำใจของทุกคนตลอดไปค่ะ..

วันพุธที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

เจ้าชายน้อยของแม่...



Mamma เตรียมจะพาผมไปอาบน้ำฮับ.

--- อุ่นไอรักที่แสนอ่อนละมุน ---

เพื่อนสาว Daniele ที่แสนดี...
เป็นเรื่องน่ายินดีอีกหนึ่งเรื่องในชีวิตคู่ของเพื่อนสาว Daniele  บ่ายวันนี้พวกเราไปเยื่ยมและชื่นชมเจ้าชายตัวน้อยของครอบครัวเธอ  เจ้าตัวเล็กน่าหวงแหนเอามาก ๆ หน้าตาหน้ารักมาก ๆ ผมดกดำและยาว เธอและสามีดูล้าเอามาก ๆ พวกเรารีบเยื่ยมและรีบพากันกลับ เพื่อเป็นการไม่รบกวนพวกเขามากเกินไป.......

วันนี้ไม่ได้เก็บภาพเจ้าตัวเล็กของเพื่อนสาว Daniele มาอวดความน่ารัก เอาไว้ให้คุณแม่คุณลูกแข็งแรงมากกว่านี้ สัญญาว่าจะนำลูกครึ่งอิตาลี - บราซิล มาให้ชื่นชมอย่างแน่นอนค่ะ---ความสุขของเพื่อนสาวของเราในวันนี้ ทำให้หวนคิดถึงวันวาน ที่เราเคยผ่านประสบการณ์ช่วงเวลาที่ดีในชีวิต ไม่มีสิ่งใดมีค่าเท่ากับสิ่งนี้จริง ๆ  ชีวิตน้อย ๆ ที่เราต้องคุ้มครองพวกเขาตลอดไป
"  เจ้าชายน้อยของแม่ "...



วันอังคารที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ธรรมชาติ

ต้นดอกลาวานเดอร์


Diego - Marco กับไร่ดอกทานตะวัน


ความคิดที่ปล่อยให้ลูกเจ้าคนโตอยู่กับการ์ตูนรายการโปรดของเขา หายไปจากความคิดของเรา เมื่อเราต้องเผชิญกับพัฒนาการถดถอยของเจ้าคนโต การปล่อยเด็กไว้กับอุปกรณ์ไฮเทค ไม่ใช่เรื่องดีเอาเสียเลย เจ้าคนโตเริ่มสมาธิสั้น เบลอ ๆ ไม่อยู่เฉย เราเริ่มควบคุมการดูรายการโปรดของเจ้าคนโตมากขึ้น และถ้าเป็นไปได้เราจะตัดไอ้รายการพวกนี้ออกไปจากชีวิตของพวกเขาซ่ะเลย - - - -



ทะเล - ขุนเขาไร่ดอกทานตะวัน

วันนี้เราพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวไร่ทานตะวันใกล้ ๆ บ้าน พวกเขาตื่นเต้นกับวิวทัศน์สองข้างทาง เจ้าคนโตชื่นชอบดวกไม้หลากพันธ์สองข้างทาง ระหว่างทางสองคนพี่น้องร้องตื่นเต้นกับระดับความสูง ต่ำ คดเคี้ยวของถนน ชี้นู้น นี่ นั่น เสียงลั่นน่าเอ็นดู เป็นวันที่มีความสุขอีกหนึ่งวัน ---- ตลอดวันของวันนี้เราไม่ได้ยินเสียงพ่อของเด็ก ๆ ตะคอก โวยวาย กับเด็ก ๆ เลย ส่งผลให้สุขภาพจิตของเราดีไปด้วย ---สุขใจเป็นอย่างนี้เอง เราชอบความรู้สึกนี้จัง. 


วันจันทร์ที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

พี่รักน้องน่ะ

Diego 20 เดือน
Marco 4 เดือน
เจ้าคนโตเดินได้ไม่นาน พวกเราก็เริ่มวางแผนเพิ่มน้องให้เจ้าตัวเล็กกัน ด้วยแรงเชียร์และความตั้งใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  เจ้าคนโตก็มีน้องเป็นเวลาต่อมา Diego เขาตื่นเต้นกับน้องใหม่ที่เขากำลังรอ  อิจฉาน้องก็มีบ้างเป็นธรรมดา  เราค่อย ๆ สอน  ค่อย ๆ ให้เวลาเขาแล้วทุกๆ อย่างจะดีขึ้นตามลำดับอย่างที่เราปราถนาไว้ การให้เขามีส่วนร่วมกับการเลี้ยงน้อง จะทำให้เขารู้สึกดีต่อน้องด้วย 


ณ วันนี้ เจ้าคนพี่ สองขวบสิบเดือน
เจ้าคนน้องหนึ่งขวบสองเดือน--

ทุกวันนี้เจ้าคนโตห่วงแหนน้องชายของเขามาก มีอะไรเขาจะรีบเอามาแบ่งให้น้องก่อน บ่อยครั้งที่เจ้าคนโตเจ็บตัวจากความซนของน้องเล็ก เราจะให้ความรักเท่ากันเสมอ ทุกครั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้เราจะเลือกทางออกที่ไม่สร้างความทรงจำที่เจ็บปวดต่อเด็ก ๆ  เจ้าคนเล็กยังเอาแต่ใจ เป็นธรรมดา" น้องพึ่งจะสิบสี่เดือนเองนี่น่า" พี่รักน้องสร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนที่บ้าน แต่น้องรักพี่นี่ต้องเหนื่อยกันต่อไปค่ะ....